زردشت نامه

زردشت نامه

مهراسپند آتبیان

«زردشت نامه»، سروده‌ی «مهراسپند آتبیان»، دانشمند تاجیکستانی به پارسی سره چاپ و در دسترس پژوهندگان و دوستداران فرهنگ ایرانی و زبان پارسی نهاده شد.

مهراسپند آتبیان درباره‌ی جایگاهِ زردشت در دانش و اندیشه‌ی جهانیان، نوشته است: «نه کمتر از ۳۷۰۰ سال پیش از این، در ایران باستان بزرگ‌مردی پدید آمد که در دانش و اندیشه‌ی فلسفی و دینی و خیمی(اخلاقی) و کنش و رفتار جهانیان نشانی چشمگیر گذاشت که نه ‌تنها در زمان خود گردش بزرگی پدید آورد که پیِ زدوده‌نشونده‌ی آن تا جاودانه در اندیشه‌های دانشی و خیمی و دینی جهانیان پاینده و ماندگار خواهد ماند و آن ابرمرد بزرگ تاریخ، نخست‌فیلسوف جهان ـ که پس از زندگی خویش اندیشه‌های او در گستره‌‌های گوناگون دانش و فلسفه و فرزانگی و خیم‌شناسی و دین‌های جهانی اندر آمد و کار کرد و تا کنون نشانه‌های اندیشه‌های ژرف و پیش‌گام او در همه گونه شاخه‌ها و رویه‌های جهان به چشم می‌رسند ـ زردشت سپیتام بود که همچون نخستین گُندا(حکیم) و فیلسوف نیرومند تاریخ، در پیامد پژوهش‌ها و آموزش‌ها و نگاه ژرف خویش، به آن رسید که جهان را هَنجاری است؛ به دیگر سخن، ساختار درست گردش و روش جهان اَستومند (مادی) یگانه است و اندر آن دو نیروی به هم هَمیستار (سپنتامن و اهریمن) پیوسته در پیکارند و خردی بیرون و اندرون این گیتیِ استومند هست که آفریدگار آن است و او را نام اَهورامزداست.

اشوزردشت پایه‌گذار نخستین دانش‌ها و اندیشه‌های فلسفی و نخستین آیین یکتاپرستی و بازسازگر ساختار دین و شهریاری در ایران باستان بود که «اَشا» (راستی، هَنجار هستی) را اندازه‌گیر یگانه‌ی دانش و رفتار و کنش جهانیان شمارید و خرد را مایه‌ی هستی و دستور زندگی گمارید و تودگان را به راه نیکی، داد، دانش و روشنایی راهنمایی کرد. او نه تنها در دین و خیم و کنش و فلسفه که در ساختار شهرداری و دادگستری و پیشبرد زندگانی توده‌های مردم و دانش‌های روزگار کهن نیز گردشی بزرگ به میان آورد».

نمونه‌ای از سروده‌ی «زردشت‌نامه» چنین است:

به دشمن بندگی کردن گناه است / بدادن ساو بر نیران نه راه است

نشاید ساو بدهد ایر بر نیر / نگیرد ساو هرگز روبه از شیر

هُدینان را  به جُددین وام نَبوَد / بهان را نیست فرمان بردن از بد

به ایران هر که دست زور یازد / نژند و زار سر در گور سازد

این کتاب در 368 صفحه از سوی انتشارات شورآفرین به چاپ رسیده است.