کتاب بیگانگی از خود و اردیبهشت

نویسنده:‌دکتر حسین وحیدی

اشا در فرهنگ اوستا و آیین مزدیسنا و آرمان پارسایی دارای معنای بسیار ژرف و گسترده است و یکی از پایه‌های این فرهنگ به شمار می‌رود. اشا در اوستا به معنای نظم و هنجار فرمانروا بر جهان هستی و همچنین نظم و هنجار فرمانروا بر روان و زندگی آدمی است که راستی نمایش آنست. اشا معنای پاکی را نیز می‌دهد و هنگامی که وازه اشا و اشو و اشویی بکار برده می‌شود به روان اندیشه و گفتار و کرداری اشاره می شود که از هرگونه آلودگی و پلیدی بری باشد. اشو شخصی است پاک و راست، شخصی زدوده از هر گونه پیرایه ناراستی و کژ روی. و هیشتا در اوستا به معنای بهترین است واژه “اشا و هیشتا” یا “اردیبهشت” به معنای “راستی و پاکی بهترین” است و اردیبهشت که یکی از پایه‌های آرمان پارسایی است در سراسر اوستا ستوده می‌شود.

در بخش نخست کتاب گوشه‌ای از جهان هستی تصویر شده است و نشان داده شده است که سامان هستی چیست و چگونه جهان شگفتی‌آور پیرامون ما گرد‌آورده‌ای از هنجار و سامانی است که درازنا و ژرفنای آن هرگز به گمان و اندیشه در نمی‌آید. هنگام بررسی فلسفه اشا می‌رسیم به اشای روانی یعنی سامان و هنجار روانی که این گفته نیز از دیدگاه روانشناسی امروز نیز درخور بررسی و توجه بسیاری است، آیین مزدیسنا و آرمان پارسایی بر آن است که بر روان آدمی سامان و هنجار فرمان می‌راند. آدم روان درست کسی است که روانش از سامان و هنجار بیرون نمی‌رود.

در بخش دوم کتاب هنگام بررسی اشا یا هنجار روانی از زندگی آدم‌هایی یاد شده است که هر کدام به علتی روانشان از هنجار بیرون شده است و این ناهنجاری روان آنها را گرفته دردها و رنج‌هایی کرده است که در کتاب آمده است.

بخش سوم کتاب ویژه هنجار اجتماعی است که “داد” و ” دادگری” یا “قسط” و عدل نمودار آن است که باز در بخش سوم گوشه‌هایی از اجتماعی که گرفتار بیداد شده نشان داده شده است.

بخش چهارم کتاب از هنجار اقتصادی و دو بخش دیگر از هنجار و سامان در جهان و در طبیعت سخن می‌رود.

این کتاب در 178 صفحه ازسوی انتشارات فروهر به چاپ رسیده است.